कपाळीचे कुंकू हे पत्‍नीचे भाग्य. हे तिचे सारे बळ. ती एकच मागणे देवादिकांजवळ, वडिल माणसांजवळ मागते, की माझे चुडे अभंग ठेवा :

माझे हे कीं चुडे         बत्तीस बंदाचे
तेतिस कोटीं देवाजींचे             आशीर्वाद ॥
देशील रे देवा             देशील तें थोडें
मी मागतें रोकडें             हळदीकुंकू ॥

ही पुढील ओवी वाचा :

चुडेयांच्या बळें             न भीं कवणाला
लंकेच्या रावणाला             देईन जाप ॥

माझे सौभाग्यं आहे तोवर कोणाचे भय ? लंकेचा रावण आला तरी त्यालाही उत्तर देईन व गप्प बसवीन.

सून मोठी होते, ती वयात येते. न्हाण, गर्भाधान होते. देवाजवळ ती पुत्र मागते :

देवाच्या देवळांत         नंदीला घाली माळ
मागते तान्हे बाळ             उषाताई ॥

पुढे तिला दिवस जातात. पूर्वीचा तो काळ. पती कोठे तरी चोरून विचारतो की किती महिने झाले :

पहिल्याने गर्भार         कंथ पुशितो आडभिंती
तुला महिने झाले किती             उषाताई ॥

पहिल्याने गर्भार. तिला प्रसन्न ठेवावी, तिची इच्छा पुरवावी. कारण बाळंतपणाचा नवीन अनुभव यावयाचा असतो. तिचे सारे डोहाळे पुरवले जातात:

तीनशे साठ पाट         काढीले कारणाला
तुझ्या डोहाळ-जेवणाला             उषाताई ॥

तोंडावर तेज दिसू लागते :

गरभार नारी             गर्भच्छाया तोंडावरी
हिरवी चोळी दंडावरी             उषाताईच्या ॥

त्या पहिलटकरणीला चिंता वाटते. अनुभवी बाया म्हणतात :

पहिल्याने गर्भार         कां ग नारी चिंताक्रांत
उद्या होशील पुत्रवंत             उषाताई ॥

असा धीर दिला जातो. शेवटी मुलगा होतो :

पळी पंचपात्री             कोठे जातोस ब्राह्मणा
पुत्र झाला यजमाना             दादारायांना ॥

असा मग संसार रंगू लागतो. सासूबाईंना धन्य वाटू लागते. घर गोकुळासारखे दिसते. आपल्या कर्त्यासवरत्या मुलाचे माता कौतुक करते :

माझें घर मोठें             पन्नास येती जाती
हाती रुपयांची वाटी             माझ्या बाळाच्या ॥
मोठे मोठे लोक             उठून उभे राहती
लोडाशी जागा देती             माझ्या बाळा ॥
मोठे मोठे लोक             सरकारें अडवीले
एका शब्दे सोडवीले             माझ्या बाळें ॥