मुलगी वाढू लागते. तिचे रूपलावण्य खुलू लागते. तिचे काळेभोर केस, त्यांची सुंदर वेणी दिसते. वेणीचे वर्णन ऐका:

पांचा पेडी वेणी             मला वाटे काळा साप
पदराखाली झांक             उषाताई ॥
लांब लांब केस             वेणी येते मोगर्‍याची
फणी आणा घागर्‍यांची             उषाताईला ॥

मुलीच्या सौंदर्यावर दृष्ट पडेल अशी भीती वाटू लागते :

मोकळे केस ग             सोडून तूं ना जाई
दृष्ट होईल तुला बाई             उषाताई ॥

केसात घालण्यासाठी बाप्पाजी गोंडे करतात. मुलीचे असे कोडकौतुक होत असते. पाठच्या बहिणी असाव्यात, त्यांचे प्रेम दाखविले आहे :

काचेची बांगडी             कशी भरूं मी एकटी
आहे बहीण धाकुटी             माझी घरी ॥

मोठया बहिणीला एकटीला नको आहे चांगली बांगडी. केसाप्रमाणे इतरही वर्णन आहे.

पिकले तोंडले             तसे तुझे लाल ओठ
भरे ना माझे पोट             पाहूनीया ॥

अशी सुंदर मुलगी आहे. तरीही तिला गोंदतात. देवाने दिलेल्या सौंदर्यात मानवी भर घालतात :

तुझ्या गालांवरी         कुणी ग गोंदले
फूल कुणी ग टोंचलें             गुलाबाचे ॥

गुलाबासारखे सुंदर कोवळे गाल, ते टोचण्याचे कोणी केले धाडस असा हा प्रश्न आहे :

असे म्हणतात की, बापाला मुलगी आवडते व आईला मुलगा आवडतो. परंतु लाडकी मुलगी उद्या सासरी जायची असते. बाप तीव्र वेदनेने म्हणतो :

बाप म्हणे लेकी         लाडकी होऊ नको
जाशील परघरी                 वेडी माया लावूं नको ॥

किती करुण उद्‍गार ! मुलगी शेवटी दुसर्‍याची. घरी सून येईल तीच आपली. आपली मुलगी दुसर्‍याची व दुसर्‍याची ती आपली :

बाप म्हणे लेकी         तूं ग धर्माची पायरी
सून सत्तेची सोयरी             वयनीबाई ॥