कशाला जगासमोर प्रेम मांडायचे ? ते मनातच आपण ठेवू. मुकेपणाने मनातले बोलू. डाळिंबाचे फळ फोडले तर आत हजारो दाणे भरलेले असतात. वरून किती सुकलेले दिसते. तसे आपले प्रेम वरून बोलण्या-चालण्यात दिसणार नाही. परंतु हृदयात आपण एकमेकांशी गोड बोलू.
जोपर्यंत भाऊ आहे तोपर्यंत बहिणीला आधार वाटतो. दिवाळी आली की चोळीबांगडी तो पाठवतो. श्रीमंत असेल तर चोळीला मोती लावून पाठवतो :
चोळी शिव रे शिंप्या मोती लाव शिवणीला
चोळी जाते बहिणीला दूरदेशा ॥
“अशी सुंदर चोळी यावी. परंतु कुंकवाची पुडी दिसत नाही. सासरची माणसे बोलू लागतात. 'काय बाई रीत तरी-” परंतु कावरीबावरी झालेली बहीण म्हणते :
“चोळीयेची घडी कुंकवावीण धाडी
असें नाहीं पडली पुडी कोठें तरी ॥”
पुडी पडली असेल. भावाची ती बाजू घेते. श्रीमंत भाऊ मोती लावून चोळी पाठवतो. गरीब भावाने काय करावे ? गरीब भाऊ खण कोठून घेणार ? परंतु गरीब भाऊ डोक्याचा रूमाल फाडतो. त्याची चोळी करून धाडतो. बहिणीचे हृदय भरून येते. ती म्हणते :
भाऊ चोळी शिवी शिवी आपल्या रूमालाची
धन्य तुझ्या इमानाची भाईराया ॥
अशा भावासाठी बहीण काय करणार नाही ?
माझें की आयुष्य कमी करून मारुती
घाल शंभर पुरतीं भाईरायाला ॥
माझ्या आयुष्याचा भाईराया तुला शेला
उरल्याची चोळी तुला वयनीबाई ॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.
Books related to स्त्रीजीवन
