चंदनाचे पाट                       मांडीले हारोहारीं
आज आहे माझ्या घरीं                 भाऊबीज ॥

कधी भाऊ भाऊबीजेला बहिणीच्या घरी येतो किंवा तिला घरी माहेरी नेतो. माहेरी सार्‍या बहिणी जमलेल्या असतात. भाऊबीज होऊन जावी. पुन्हा सासरी जाण्याची वेळ यावी. त्या वेळी बहिणी म्हणतात :

आम्ही चारी बहिणी             चार डोंगराच्या आड
माझ्या भाईराया                       खुशालीचें पत्र धाड ॥
आम्ही चौघी बहिणी            चारी गावांच्या चिमण्या
सख्या भाईराया                       आम्ही घटकेच्या पाहुण्या ॥

दादा, वर्षातून एकदा आम्हाला भेटत जा, एकदा आणीत जा, आम्ही घटकाभर राहू, प्रेम लुटू व उडून जाऊ. एक चार आण्याचा साधा खण व रात्रभर तुझ्या घरी विसावा. दुसरे काही नको :

बहिणीला भाऊ        एक तरी गे असावा
पावल्याचा खण            एका रात्रीचा विसांवा ॥

माहेरी गेल्यावर भाऊभावजय कशा वागतात ते बहिणींना कळून येते भावजयीला बहिणी म्हणतात :

दसरा दिवाळी               वरषाचे दोन सण
नको करूं माझ्यावीण            वयनीबाई ॥

माहेरी जावे तो भावजयीला बरे वाटत नाही. नणंदा कशाला आल्या असे तिला वाटते :

गोर्‍ये भावजयी              नको बोलूं रागें फार
आल्ये मी दिवस चार               माहेराला ॥

परंतु ही प्रार्थना फुकट जाते. धुसफूस सुरू असते. बहीण मनात म्हणते.

गोरी भावजय                गर्विष्ठ बोलाची
मला गरज लालाची            भाईरायाची ॥
भाऊ ग आपला              वयनीबाई ती लोकाची
मने राखावी दोघांची            ताईबाई ॥