वृद्धि लोभाची करिता जा, मी जाहले राजी ।
घरीं येउनया नवती भोगावी माझी ॥धृ०॥
याल केव्हांसे उभी राहते द्वारापशीं ।
चहूकडे पाहते, लाविते दृष्ट मार्गाशीं ।
अंगाशेजारून हटकरून खेटून जाशी ।
तेव्हां मज वाटे, आज न्यावा तुला घराशीं ।
आराधुन केलें गत जन्मीं साध्य शिवासी ।
तयाचें देणें या जन्मीं आलें दैवासी ।
लुब्धलें तुम्हां इतुकी
मी तर कामातुर भुकी
स्नेहें वरिष्ठ तुमची सखी
मुखानें आणखी गुण तुमचे नित्य नवाजी ॥१॥
तुम्हाला सोडुन कशी राहीन आदांची (?) ।
प्रीत ही दिसते बळकट ऋणानुबंधाची ।
शरिर पातळ, मी जशी नाजुक साय दुधाची ।
मुखावर शोभा टवटवते विषयमदाची ।
नको मज पैका, मी शिरिमंतिण सदाची ।
गुणावर मरते, स्मरते त्रिकाळ तिंदाची ।
काय काय गुण आठवूं ?
पोटांत किती साठवूं ?
बोलाऊं कोणा पाठवूं ?
नका मन ठेऊं परकीवर, तुम्ही मिजाजी ॥२॥
जनामधें सार्‍या मी विकते तुमच्या नांवे ।
बहुत श्रम केले, हें तरी मनांत आणावें ।
दिल्या वचनाला मग लटकें कां हे म्हणावें ? ।
दिसोदिस आगळी प्रीतिची रीत दुणावे ।
सोशिल्या जखमा देह झिजवुन अपल्या भावें ।
वर्ततां ऐशी ती नार अढळपद पावे ।
कोणता पुरुष तरी असा
देइल पुरता भरवसा
नेहमींच मजपाशीं बसा
प्रीतिच्या हंसा, खेळा हो सोंगटीबाजी ॥३॥
फिदा तुजवरती, जशी नागिण झापा घाली ।
येकांतीं रमते रात्रींची आनंदाखालीं ।
हातीं कर धरते, नेते तिसरे ताळीं ।
धीर धरवेना, सुटले मदनाची कुलाली ।
औक्ष माझें सर्वच तुझ्याच हवालीं ।
किती समजावुं ? वेडयाची आतां गत झाली ।
आळ घेऊन पडते गळा
कस्तुरीच्या परिमळा
चालिव रे माझा लळा
होनाजी बाळा म्हणे, भेटत जा तिनसांजी ।
निरंतन भोगुं गुलानार नवती ताजी ॥४॥